പാർട്ട് 7 - സെറ്റിംഗ്സ്

കഴിഞ്ഞ പോസ്റ്റിൽ ഒരു ക്യാമറയിലെ ബട്ടണെ കുറിച്ച് ചില കാര്യങ്ങൾ നമ്മൾ മനസിലാക്കിയല്ലോ.. അതിന്റെ തുടർച്ചയായി ഒരു ക്യാമറയിലെ സെറ്റിംഗ്സ് എന്തൊക്കെ എങ്ങനൊക്കെ എന്നതിനെ കുറിച്ച് ആണ് ഇന്നിവിടെ പറയാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. ക്യാമറ മോഡുകളെ എങ്ങനെ തിരഞ്ഞെടുക്കണം എന്നൊക്കെ നമ്മൾ കണ്ടുവല്ലോ..ഇനി മറ്റു സെറ്റിങ്ങ്സുകൾ എന്തൊക്കെ എന്നും എങ്ങനൊക്കെ എന്നും നമുക്ക് ഒന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ നോക്കാം.

ISO സെറ്റിംഗ്സ്

നിങ്ങളുടെ ക്യാമറയുടെ സെൻസർ എത്രമാത്രം സെൻസിറ്റീവ് ആണ് എന്നതിന്റെ അളവുകോൽ ആണ് ISO എന്നത് കൊണ്ട് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. പ്രകാശം കുറവുള്ള സാഹചര്യങ്ങളിൽ കൂടിയ ISO യും പ്രകാശം കുറവുള്ള സാഹചര്യങ്ങളിൽ കുറഞ്ഞ ISO യും നമ്മൾ സെറ്റ് ചെയ്യുന്നു. എങ്കിലും കൂടിയ ISO ഒരു പരിധിയിൽ കൂടുതൽ ഉപയോഗിക്കുന്നത് പകർത്തുന്ന ചിത്രത്തിലെ noise കൂടുവാൻ കാരണം ആകുന്നു.കഴിയുന്നതും കുറഞ്ഞ ISO ഉപയോഗിക്കാൻ ശ്രമിക്കുക. ഇന്നത്തെ ഭൂരിഭാഗം DSLR ക്യാമറകളിലും AUTO ISO സംവിധാനം ഉണ്ട്.. കാര്യങ്ങളെ കുറിച്ച് പഠിച്ചു തുടങ്ങുന്ന ഒരാൾക്കു ഓട്ടോ ISO മോഡ് ഉപയോഗിക്കാവുന്നതാണ്.

Exposure Triangle

Exposure Triangle എന്നത് കൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് അപ്പെർച്വർ, ഷട്ടർ സ്പീഡ്, ഐ സൊ എന്നിവയുടെ നിയന്ത്രണങ്ങൾ ആണ്. അതെ കുറിച്ച് നമ്മൾ കഴിഞ്ഞ പോസ്റ്റിൽ പറഞ്ഞത് കൊണ്ട് തന്നെ വിശദമായി ഇവിടെ ചർച്ച ചെയ്യുന്നില്ല.. എങ്കിലും ഇവ മൂന്നും തമ്മിൽ ഉള്ള ബന്ധം മനസ്സിലാക്കി വെക്കുന്നത് സെറ്റിംഗ്സ് തിരഞ്ഞെടുക്കുമ്പോൾ ഉപയോഗപ്രദം ആണ്. കാരണം ഈ മൂന്നു കാര്യങ്ങളിൽ (ISO,Aperture,ഷട്ടർ സ്പീഡ്) ഏതെങ്കിലും ഒന്നിന് ഉണ്ടാകുന്ന മാറ്റം മറ്റു 2 എണ്ണത്തെയും സ്വാധീനിക്കുന്നുണ്ട്.

ഉദാഹരണത്തിന്, ISO 400, f / 8.0, 1/10 സെക്കന്റിന്റെ ഒരു എക്സ്പോഷർ നമുക്ക് വേണം എന്ന് കരുതുക.

നിങ്ങൾ ഡെപ്ത് ഓഫ് ഫീൽഡ് കുറയ്ക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുകയും അതിനു വേണ്ടി f / 4.0 aperture സെറ്റ് ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു, അതായത് അപ്പേർച്ചറിന്റെ വലിപ്പം രണ്ട് ഇരട്ടി വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. ഇത്തരത്തിൽ വരുത്തുന്ന ഒരു മാറ്റം കൊണ്ട് നമുക്ക് വെളിച്ചക്കൂടുതൽ ഉള്ള (Over Exposed) ഒരു ഫോട്ടോ ആയിരിക്കും ലഭിക്കുക. ഇനി ഇവിടെ എക്സ്പോഷർ ബാലൻസ് ചെയ്യുന്നതിനായി നമുക്ക് എന്തൊക്കെ ചെയ്യാൻ കഴിയും എന്ന് നോക്കാം:

മൂന്ന് തരത്തിൽ ഇവിടെ നമുക്ക് വെളിച്ചത്തെ നിയന്ത്രിക്കാം.

1: ഷട്ടർ സ്പീഡ് കുറയ്ക്കുക, അതായത് 1/40 സെക്കൻഡ് ആയി സെറ്റ് ചെയ്യാം. 2: ഐ സൊ (ISO) 100 ആയി കുറയ്ക്കുക. 3: മുകളിൽ പറഞ്ഞ 2 പോയിന്റുകളുടെയും കോമ്പിനേഷൻ. അതായത് ഷട്ടർ സ്പീഡ് 1/20 ആയും ISO 200 ആയും സെറ്റ് ചെയ്യാം.

ഒരു aperture സെറ്റിങ്സിൽ വരുത്തുന്ന മാറ്റം എവിടെ ഒക്കെ സ്വാധീനിക്കുന്നു എന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ വേണ്ടി പറഞ്ഞു എന്ന് മാത്രം. എന്തായാലും ഈ മൂന്നു കാര്യങ്ങളും പരസ്പരം ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന് മനസ്സിലായല്ലോ. അതിനാൽ ഒരു ക്രമീകരണം മാറ്റുന്നതിലൂടെ മറ്റൊന്നിൽ മാറ്റം സംഭവിക്കും.

Metering

മുകളിൽ പറഞ്ഞ എല്ലാ സന്ദര്ഭങ്ങളിലും, ലഭ്യമായ പ്രകാശത്തിന്റെ അളവ് അനുസരിച്ച് ക്യാമറ എക്സ്പോഷർ കണക്കുകൂട്ടുന്നു, എന്നാൽ യഥാർത്ഥത്തിൽ എന്താണ് ചെയ്യുന്നത്?

ഒരു ഫോട്ടോ എടുക്കുമ്പോൾ ഓട്ടോമാറ്റിക് എക്സ്പോഷർ കണക്കുകൂട്ടലുകൾ (ഉദാ: aperture priority mode, shutter priority mode, auto-ISO തുടങ്ങിയവ) ഉപയോഗിച്ച് ക്യാമറ എല്ലായ്പ്പോഴും 'ശരാശരി' exposure കണ്ടുപിടിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. അതായത് പ്രകാശവും ഇരുണ്ട ഭാഗങ്ങളും അടങ്ങിയ മുഴുവൻ രംഗം ചിത്രീകരിക്കുകയും മുഴുവൻ ഇമേജിനുള്ളിലെ ടോൺ 18% ഗ്രേ വരുന്ന രീതിയിൽ എക്സ്പോഷർ നിർണ്ണയിക്കുകയും ചെയ്യും. ഇതിനെ - 'middle' ഗ്രേ എന്നു വിളിക്കും.

ഇതിനെ നമ്മൾ മീറ്ററിംഗ് എന്ന് പറയുന്നു. നമ്മൾ ക്യാമറ എവിടെ point ചെയ്യുന്നു എന്നതിന് അനുസരിച്ചു ക്യാമറ വെളിച്ചം കുറഞ്ഞതോ കൂടിയതോ ആയ ഫോട്ടോ സമ്മാനിക്കുന്നു.ഉദാഹരണത്തിന് ഒരു വെളിച്ചം കുറഞ്ഞ റൂമിലെ ചിത്രം എടുത്തു നോക്കിയാൽ യഥാർത്ഥത്തിൽ നമ്മൾ കാണുന്നതിലും കൂടിയ വെളിച്ചത്തിൽ ഉള്ള ചിത്രം ആവും നമുക്ക് ലഭിക്കുക.

സാധാരണയായി, പ്രധാനമായും നമുക്ക് തിരഞ്ഞെടുക്കാൻ കഴിയുന്ന മൂന്ന് മീറ്റർ മോഡുകൾ ഉണ്ട്:

Average – ക്യാമറ കോണോടു കോൺ ആയി മുഴുവൻ ഇമേജിന്റെ ടോണും മൂല്യനിർണ്ണയം ചെയ്യുകയും ആ വിലയിരുത്തലിൽ നിന്ന് 18% ഗ്രേയിൽ പ്രദർശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും.

Centre-weighted – വ്യൂ ഫൈൻഡറിൽ ദൃശ്യമാകുന്ന ചിത്രത്തിന്റെ 80% ത്തോളം വരുന്ന പ്രദേശത്തിന്റെ എക്സ്പോഷർ മൂല്യനിർണ്ണയം ചെയ്യുകയും ആ വിലയിരുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു, ക്യാമറയുടെ അങ്ങേയറ്റത്തെ കോണുകൾ അവഗണിക്കുന്നു.

Spot metering – വ്യൂഫൈൻഡറിന്റെ മധ്യത്തിലുള്ള ഏകദേശം ഏകദേശം 5% വരുന്ന ഒരു ചെറിയ വൃത്തം നോക്കി, ഈ പ്രദേശത്ത് ഇരുണ്ട / ലൈറ്റ് ടോണുകളുടെ വിലയിരുത്തൽ നടത്തി, ക്യാമറ എക്സ്പോഷർ മൂല്യനിർണ്ണയം നടത്തുന്നു. ആ മൂല്യനിർണ്ണയത്തിൽ നിന്ന് മുഴുവൻ സീനും 18% ഗ്രേയിൽ പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നു.

പ്രായോഗികമായി പറഞ്ഞാൽ നിങ്ങളുടെ ക്യാമറ ഉപയോഗിച്ച് തുടങ്ങുമ്പോൾ ആവറേജ് അല്ലെങ്കിൽ സെന്റർ വെയ്റ്റഡ് മീറ്ററിംഗ് ഒരു നല്ല ആരംഭ പോയിന്റാണ്. അവ രണ്ടും തരക്കേടില്ലാത്ത exposure നേടാൻ സഹായിക്കും.

ഒരു ദൃശ്യം നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് കാണുന്നു. അതെ ദൃശ്യം നിങ്ങൾ ക്യാമറയിൽ പകർത്തുന്നു. പക്ഷെ പലപ്പോഴും ഇരുണ്ടതോ അല്ലെങ്കിൽ വെളിച്ചകൂടുതൽ ഉള്ളതോ ആയ ചിത്രം ആകും നിങ്ങൾക്ക് ലഭിക്കുക. നിങ്ങൾ ഒരു മോഡ് തിരഞ്ഞെടുത്ത് ഉപയോഗിച്ച് തുടങ്ങിയാൽ നിങ്ങൾക്കിതു മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയും. അവിടെയാണ് എക്സ്പോഷർ compensation എന്നതിന്റെ പ്രസക്തി.

Exposure Compensation

ഷട്ടർ ബട്ടണ് സമീപം അല്ലെങ്കിൽ ക്യാമറയുടെ പിറകിൽ ആയി കാണുന്ന ഒരു ചെറിയ +/- ബട്ടൺ നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടോ? ഒരു ദൃശ്യത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ തെളിച്ചം കണക്കിലെടുത്ത് ക്യാമറയുടെ default meter reading വർദ്ധിപ്പിക്കാനോ കുറയ്ക്കാനോ വേണ്ടി ആണ് ഈ ബട്ടൺ ഉപയോഗിക്കുന്നത്. പലപ്പോഴും നമ്മുടെ ഒബ്ജക്റ്റ് ഇരുണ്ടതായിപ്പോകുകയും ചുറ്റുപാടും തെളിഞ്ഞു കാണുകയും ചെയ്യാറില്ലേ? അത് പോലെ തിരിച്ചും ഉണ്ടാകാറില്ലേ? ഇത്തരം സാഹചര്യങ്ങളിൽ negative exposure compensation അല്ലെങ്കിൽ positive exposure compensation നൽകാൻ ഈ ബട്ടൺ നമ്മെ സഹായിക്കുന്നു.

Focussing

Focussing എന്നാൽ എന്താണെന്ന് പ്രത്യേകിച്ച് പറയേണ്ടതുണ്ട് എന്ന് തോന്നുന്നില്ല.. നമുക്ക് ഒക്കെ അറിയാം അത് . നിങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കുന്ന ഷൂട്ടിംഗ് മോഡ് അല്ലെങ്കിൽ നിങ്ങൾ നിർവചിക്കുന്ന സെറ്റിംഗ്സ് എന്തായാലും, നിങ്ങളുടെ ഫോട്ടോയിൽ ഉള്ള ഒരു വസ്തു അല്ലെങ്കിൽ വിഷയമായിരിക്കും ഫോട്ടോയിലെ ശ്രദ്ധാ കേന്ദ്രം. ആ ഫോക്കസ് കൈവരിച്ചില്ലെങ്കിൽ, ചിത്രം നന്നായിരിക്കില്ല എന്ന് നമുക്ക് ഒക്കെ അറിയാം.

Autofocus modes

DSLR- കൾ പല തരത്തിൽ ഉള്ള ഓട്ടോഫോക്കസ് മോഡുകൾ പ്രദാനം ചെയ്യുന്നു. എന്നിരുന്നാലും ലളിതമായി, മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയുന്ന ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട രണ്ട് മോഡുകൾ ആണ് AF-S ഉം AF-C ഉം.

AF-S – autofocus-single.

ഫോട്ടോഗ്രാഫുകൾ, ഭൂപ്രകൃതി, കെട്ടിടങ്ങൾ തുടങ്ങിയ പോർട്രെയ്റ്റുകൾ പോലെയുള്ള സ്റ്റേഷനറി വസ്തുക്കളുടെ ഫോട്ടോ എടുക്കുമ്പോൾ ഇത് ഉപയോഗിക്കുന്നു. നിങ്ങൾ ഷട്ടർ അമർത്തുന്നതോടെ, നിങ്ങൾക്ക് ബട്ടൺ അമർത്തിപ്പിടിക്കുന്ന കാലത്തോളം ഫോക്കസ് ലോക്ക് ആകുന്നു. നിങ്ങൾക്ക് ഫോക്കസ് മാറ്റാൻ താൽപ്പര്യമുണ്ടെങ്കിൽ, ബട്ടൺ റിലീസ് ചെയ്യണം.

AF-C – autofocus-continuous.

സ്പോർട്സ്, വൈൽഡ് ലൈഫ് പോലുള്ള വിഷയങ്ങൾ എന്നിവ എടുക്കുന്നത്തിനു ഇത് പൊതുവിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ഇവിടെ നിങ്ങൾ ഷട്ടർ അമർത്തുന്നതുവരെ, ഒരു പ്രത്യേക വിഷയത്തിലേക്ക് ഫോക്കസ് ചെയ്യുകയും ഫോക്കസ് ലോക്ക് ചെയ്യപ്പെടുകയും ചെയ്യും. ആ വിഷയം നീങ്ങുമ്പോൾ, ചിത്രം എടുക്കപ്പെടുന്നതുവരെ എല്ലാ സമയത്തും വീണ്ടും ഫോക്കസ് സ്വയം ക്രമീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

(Note : ഈ മോഡുകളും ലെൻസ് ലെ AF / MF സ്വിച്ചുകളും തമ്മിൽ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലാകരുത്.

AF - ഓട്ടോഫോക്കസ് . ഇവിടെ ക്യാമറ സ്വയം ഫോക്കസ് ചെയ്യുന്നു. MF - മാനുവൽ ഫോക്കസ്. മാനുവൽ ഫോക്കസ് ഫോട്ടോഗ്രാഫർ സ്വയം ഫോക്കസ് ചെയ്യാൻ നമ്മെ അനുവദിക്കുന്നു.

മുകളിൽ വിവരിച്ച ഓട്ടോഫോക്കസ് മോഡുകളുടെ ഉപയോഗത്തിനു ലെൻസ് AF ആയി സജ്ജീകരിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് ഉറപ്പാക്കുക)

Focus Points

നിങ്ങൾ വ്യൂഫൈൻഡറിലൂടെ നോക്കുമ്പോൾ, സ്ക്രീനിന് മുകളിൽ നിരവധി സ്ക്വയറുകൾ / ഡോട്ടുകൾ കാണും. നിങ്ങൾ ഷട്ടർ അമർത്തുന്നതോടെ, ഈ സ്ക്വയറുകളിൽ ഒന്ന് ചുവപ്പുനിറത്തിൽ കാണാം . സജീവമായ ഫോക്കസ് പോയിന്റാണ് ഇത്തരത്തിൽ ദൃശ്യമാകുന്നത്. എവിടെ ആണോ നമുക്ക് ഫോക്കസ് ചെയ്യേണ്ടത് എന്നതിന് അനുസരിച്ചു നമ്മൾ ഈ ഫോക്കസ് പോയിന്റ് സെലക്ട് ചെയ്യുന്നു. ക്യാമറയുടെ വിലയ്ക്കും മോഡലിനും ഒക്കെ അനുസരിച്ചു 9 ഫോക്കസ് പോയിന്റ്സ് , 49 ഫോക്കസ് പോയ്ന്റ്സ് എന്നിങ്ങനെ പല ക്യാമറകൾ നമുക്ക് കാണാം. ക്യാമറയ്ക്ക് സ്വയം ഫോക്കസ് പോയിന്റ് തിരഞ്ഞെടുക്കാമെങ്കിലും ഫോക്കസ് ചെയ്യേണ്ടതെന്താണെന്നത് നിങ്ങൾക്ക് മാത്രമേ അറിയൂ.അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഫോക്കസ് പോയിന്റ് സെറ്റ് ചെയ്യുന്നത് നന്നാവും.

File Size and Types

നമ്മൾ എടുക്കുന്ന ഫോട്ടോകൾ മെമ്മറിയിൽ ഏതു സൈസ് അല്ലെങ്കിൽ ഏതു ഫോർമാറ്റിൽ സൂക്ഷിക്കപ്പെടണം എന്ന് നമുക്ക് സെറ്റ് ചെയ്യാവുന്നതാണ്. ലാർജ്, മീഡിയം, സ്മാൾ,തുടങ്ങി പല ഓപ്ഷനുകൾ ലഭ്യമാണ്. കഴിയുന്നതും പരമാവധി വലിയ സൈസിൽ സേവ് ചെയ്യാൻ ശ്രമിക്കുക..

ഇമേജുകൾ 'raw' അല്ലെങ്കിൽ 'jpeg' ഫയൽ എന്ന് ഫോർമാറ്റ് തിരഞ്ഞെടുക്കാനുള്ള ഓപ്ഷൻ കൂടെ നിങ്ങൾക്കുണ്ട്. ഒരു jpeg എന്നത് കംപ്രസ്സ് ചെയ്ത ഫയൽ ഫോർമാറ്റ് ആണ്. വളരെ ചെറിയ ഫയലുകളാണ് എന്നത് ഒരു ഗുണവും ആണ്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ മെമ്മറി കാർഡിൽ കൂടുതൽ ഇമേജുകൾ സേവ് ചെയ്യാനും സാധിക്കുന്നു. ഒരു raw ഫയൽ എന്നത് കംപ്രസ്സ് ചെയ്യാത്ത ഒരു ഫോർമാറ്റ് ആണ്. ക്യാമറ ഒപ്പി എടുക്കുന്ന ദൃശ്യത്തിന്റെ പരമാവധി ഡീറ്റെയിൽസ് ഇത്തരം ഫയലിൽ സൂക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു. പോസ്റ്റ് പ്രോസസ്സ് ചെയ്യുന്ന ഫോട്ടോകൾക് ഇത് വളരെ ഉപകാരപ്രദം ആണ്. വലിപ്പം കൂടുതൽ ആയത് കൊണ്ട് തന്നെ മെമ്മറി കാർഡ് പെട്ടെന്ന് നിറയും എന്നത് മാത്രം ഓർക്കുക..

White balance

മുകളിൽ പറഞ്ഞ പോലെ Jpeg- ൽ ഷൂട്ടിംഗ് ചെയ്താൽ, ഒരു ചിത്രമെടുക്കുന്നതിന് മുമ്പ് നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ വൈറ്റ് ബാലൻസ് സെറ്റ് ചെയ്തിട്ടുണ്ടെന്ന് ഉറപ്പാക്കേണ്ടതുണ്ട്. കാരണം വൈറ്റ് ബാലൻസ് എന്നത് നമ്മുടെ ഫോട്ടോയുടെ കളർ ടോണിനെ ഗണ്യമായി ബാധിക്കുന്ന ഒരു കാര്യം ആണ്. ചില ദൃശ്യങ്ങളിലെ blueish tone അല്ലെങ്കിൽ orange ടോൺ നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ച് കാണും. വൈറ്റ് ബാലൻസ് സെറ്റിങ്സിൽ വരുന്ന മാറ്റങ്ങൾ ആണ് അതിനു കാരണം.

വ്യത്യസ്ത തരം സ്രോതസ്സുകൾ (സൂര്യപ്രകാശം, പ്രകാശ ബൾബുകൾ, ഫ്ലൂറസന്റ് സ്ട്രിപ്പുകൾ തുടങ്ങിയവ) വിവിധ തരംഗദൈർഘ്യങ്ങളുടെ പ്രകാശം പുറപ്പെടുവിക്കുന്നു.ഇതിനെ നമുക്ക് colour temperature എന്ന് പറയാം. ഒരു മെഴുകുതിരിയിൽ നിന്നോ സൂര്യോദയത്തിൽ നിന്നോ സൂര്യനിൽ നിന്നോ പ്രകാശം warm ആണ്. കൂടാതെ ചുവന്ന ഓറഞ്ച് തരംഗങ്ങളും ധാരാളം ഉൾക്കൊള്ളുന്നു.

ഇനി ഒരു ഫ്ലൂറസന്റ് സ്ട്രിപ്പിൽനിന്നുള്ള വെളിച്ചം നോക്കാം. അവ cooler ആണ്. അവയിൽ ധാരാളം നീല തരംഗങ്ങൾ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഇത്തരം കളർ temperature തിരിച്ചറിയാൻ നമ്മുടെ മസ്തിഷ്കത്തിന് സാധിക്കുന്ന [പോലെ ക്യാമറകൾക്ക് സാധ്യമല്ല.. അവയ്ക്ക് അത്തരം ബുദ്ധി കുറവാണ്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ നമ്മൾ സെറ്റ് ചെയ്യുന്നില്ല എങ്കിൽ ഓറഞ്ച് അല്ലെങ്കിൽ നീല ടോൺ നിങ്ങളുടെ ചിത്രങ്ങളുടെ മനോഹാരിത നഷ്ടപ്പെടുത്താൻ സാധ്യത ഉണ്ട്.

പൊതുവിൽ കാണപ്പെടുന്ന മോഡുകൾ താഴെ കൊടുക്കുന്നു.

Auto WB - ദൃശ്യത്തിലെ പ്രബലമായ നിറം കണ്ടെത്തുകയും അതിനെ വിലയിരുത്തി പ്രകാശത്തിന്റെ നിറം പ്രവചിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. പലപ്പോഴും ഇവ തെറ്റിപ്പോകാറുണ്ട്.

Daylight – clear sunny days ആണെങ്കിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു.

Cloudy – cloudy day ആണെങ്കിൽ ഈ മോഡ് ഉപയോഗിക്കാം.

Shade – തണലിൽ അല്ലെങ്കിൽ ഷേഡുള്ള പ്രദേശങ്ങളിൽ എടുക്കുന്ന ചിത്രങ്ങൾ സാധാരണയായി cooler, bluer ചിത്രങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കും, അതിനാൽ warming up ആവശ്യമാണ്.

Tungsten – വീട്ടിനകത്തെ incandescent light bulbs ലൈറ്റിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു.

Fluorescent – വീടിനുനേരെ ഷൂട്ടിംഗ് ചെയ്യുമ്പോൾ ഫ്ലൂറസെന്റന്റ് ലൈറ്റ് സ്ട്രിപ്പിലെ പച്ച / നീല ടോണുകൾക്കുള്ള പരിഹാരം ആയി ഈ മോഡ് ഉപയോഗിക്കാം.

Flash – ഫ്ലാഷ് ഒരു cool blue cast ചിത്രത്തിൽ ചേർക്കും, അത് പരിഹരിക്കാൻ ഇവിടെ warmth കൂട്ടി ചേർക്കപ്പെടുന്നു.

കാര്യങ്ങൾ എന്ത് മാത്രം വിശദീകരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട് എന്ന് അറിയില്ല.. എങ്കിലും കുറച്ചൊക്കെ കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയും എന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.

- Sam Snapz